Paracelso

Esti artículu trata del personaxe históricu. Pal archipiélagu, vease: Islles Paracelso.

Paracelso
profesor
Vida
Nacimientu	Einsiedeln (es) , 10 de payares de 1493[1]
Nacionalidá	Suiza
Llingua materna	alemán
Muerte	Salzburgu, 24 de setiembre de 1541[1] (47 años)
Sepultura	Tomb of Paracelsus (en)
Familia
Padre	Wilhelm Bombast von Hohenheim
Madre	NN
Estudios
Estudios	Universidá de Ferrara Universidá de Basilea Universidá de Viena
Llingües falaes	llatín francés alemán[2]
Profesor de	Lorenz Lutz (es)
Oficiu	médicu-escritor, astrólogu, astrónomu, otorrinolaringólogu, farmacéuticu, químicu, filósofu, naturalista, médicu, escritor
Emplegadores	Universidá de Basilea
Seudónimos	Paracelsus
Creencies
Relixón	cristianismu

Theophrastus Phillippus Aureolus Bombastus von Hohenheim,^[3] tamién Theophrastus Bombast von Hohenheim,^[4][5] conocíu como Paracelso o Teofrasto Paracelso (10 de payares de 1493, Einsiedeln ^(es)  – 24 de setiembre de 1541, Salzburgu), foi un alquimista, médicu y astrólogu suizu.^[6] Foi conocíu porque se creía que llograra la transmutación del plomu en oru por aciu procedimientos alquímicos y por dalu al cinc el so nome, llamándolo zincum.^[7]

Ye consideráu dacuando como'l padre» de la toxicoloxía cola so célebre frase "dosis sola facit venenum" - la dosis fai al venenu, máxima de la disciplina.^[8]

El nome Paracelso (Paracelsus, en llatín), qu'escoyó pa sigo mesmu y pol que ye xeneralmente conocíu, significa «igual o asemeyáu a Celso», un médicu romanu del sieglu I.

Trátase d'una de les figures más contradictories ya interesantes de la historia de la medicina. La so incesante busca de lo nuevo y la so oposición a la tradición y los remedios heredaos de tiempos antiguos postúlen-y como un médicu modernu, adelantráu a los sos contemporáneos. Sicasí, na so concepción del misticismu y l'astroloxía podría dicise que caltuvo una postura inmovilista sobre los conceutos más arcaicos.^[9]

«Nun tien d'haber nengún ciruxanu que nun sía tamién médicu. Onde'l médicu nun sía tamién ciruxanu nun va ser más qu'un ídolu que nun ye sinón un monigote.»

Paracelso^[10]

1. ↑ ^{1,0 1,1} URL de la referencia: http://www.treccani.it/enciclopedia/paracelso_%28Enciclopedia-Italiana%29/.
2. ↑ Identificador CONOR.SI: 13214819. Afirmao en: CONOR.SI.
3. ↑ Debus, A. G. (1993). Paracelsus, Five Hundred Years. Paracelsus and the medical revolution of the Renaissance (PDF) (n'inglés), Bethesda, Maryland: Hahnemann University Library, National Library of Medicine y la Escuela de Medicina de la Universidá de Washington, páx. 4.
4. ↑ Amador Schüller Pérez (2004). Anal de la Real Academia Nacional de Medicina, tomu CXXI, cuadiernu IV.  p. 676. ISSN 0034-0634. http://www.ranm.es/pbcnes/añales/2004-04.pdf. 
5. ↑ Asimov, Isaac. Introducción a la ciencia 1. Barcelona: Orbis. ISBN 978-84-7634-117-9.
6. ↑ C. G. Jung. Obra completa. Volume 15. Sobre'l fenómenu del espíritu nel arte y na ciencia. Paracelso. 3, § 1. Madrid: Editorial Trotta.
7. ↑ Discovering the 8th Metal, International Cinc Association (IZA), http://www.iza.com/Documents/Communications/Publications/History.pdf .
8. ↑ «La toxicoloxía post-Paracelso: “¿dosis sola facit venenum?”».
9. ↑ Julián Royuela. Paracelso. El alquimista indomable Journal of Feelsynapsis (JoF). issn=2254-3651. 2012 (2): 60-65
10. ↑ Bronowski, J. (1973/1979). L'ascensu del home. Trad. Alejandro Ludlow Wiechers, Francisco Rebolledo López, Víctor M. Lozano, Efraín Hurtado y Gonzalo González Fernández. Londres/Bogotá: BBC/Fondo Educativu Interamericano.